Koers regime extremer, niet iedereen wil mee
Niet alles is te koop, niet alles is menselijk te verwerken
Het is een nieuwsbericht dat opvalt, omdat de taal en houding diametraal ingaan tegen het landelijke beleid, namelijk een wethouder van de gemeente Haarlem die mededeelt dat hij ermee stopt, hij heeft kritiek op de invoering van de coronapas en zelfs breder op het hele coronabeleid. Michel Rog is van het CDA en het is een tweede bestuurder in korte tijd die het voor gezien houdt, eind september stapte Mona Keijzer van dezelfde partij op, met soortgelijke kritieken. Keijzer was zelfs staatssecretaris in de huidig demissionaire managersploeg. Beide laten met zoveel woorden weten dat volgens hen de coronapas leidt tot tweedeling in de samenleving, op gespannen voet staat met vrijheidsrechten en niet proportioneel is. Allebei zijn al langere tijd actief in diverse functies bij het CDA, of gelieerde organisaties in de christendemocratische zuil.
Betekent dit nu iets? Is het onderdeel van iets groters, dat verder gaat dan deze twee personen met mooie functie, dat de onvrede over de coronamaatregelen bijvoorbeeld in deze hele partij leven? Her en der komen wat geluiden aan de oppervlakte, waaruit valt te distilleren dat een deel van de mensen binnen deze partij niet langer mee wil doen met een steeds extremer en antidemocratischer beleid, dat in alle openheid Nederland aan het afbreken is. Dat is een belangrijk gegeven, want het CDA is een kartelpartij, wat betekent dat in principe iedereen die kan zwijgen en meelullen in zo’n partij, tot het einde van zijn leven op mooie banen en benoemingen kan rekenen.
Zulks is een belangrijke motivator om mee te doen met het beleid en met veel zaken in te stemmen, met als mooi gevolg de toestroom van gelden, middelen en schouderklopjes. Het CDA mag dan van de ‘bende van vier’ (CDA/PvdA/D’66/VVD) de minst liberale partij zijn, er was toch lange tijd geen sprake van dat vertegenwoordigers van deze toko niet zouden meedoen met om het even welke koersgang. Bij de andere drie kartelpartijen zou je wellicht van de sociaaldemocratische vleugel van de PvdA nog iets kunnen verwachten, maar deze is binnen de partij in het recente verleden bijna altijd tandeloos gebleken.
In het verlengde hiervan kan ook het Forum voor Democratie genoemd worden, geen onderdeel van het baantjescarrousel vanuit de partijpolitiek, maar haar Kamerleden hebben wel degelijk een achtergrond om zonder veel moeite te slagen onder het liberale regime. Theoretisch opgeleid en pientere denkers, allemaal uit de gegoede burgerij, die zonder de keuze voor een dergelijke politieke partij en met veel zwijgen en toestemmen, makkelijk op een universiteit of elders een mooie functie zouden verkrijgen.
Het betekent iets, dat een deel van de CDA’ers en FvD’ers uit de comfortabele stoel zijn opgesprongen en niet langer meedoen met dit extreme beleid. Het is een enorme sprong in het diepe, want zoals te zien bij de lastercampagnes tegen FvD-voorman Thierry Baudet, wordt het door het regime niet gewaardeerd. Tegenwerking uit eigen gelederen is immers ernstiger en gevaarlijker, dus moet harder worden afgestraft. Een mogelijke gevolgtrekking, op basis van signalen en keuzes die door deze mensen is gemaakt, vertelt ons dat de koers van het regime dusdanig extreem is dat sommige mensen gewoon niet meer kunnen meedoen.
Bronnen: